Seni diğerlerinden ayıran mesafenin uzunluğunu onlara
katılarak göreceksin.
Ben sana ne verdiğimi biliyorum. Ama senin ne aldığını
bilmiyorum.
Bana bir kapı açılır. İçeri girerim; yüzlerce kapalı kapıyla
karşı karşıya kalırım.
Fakirliğim tam değil; benden yoksun.
Kendi ekmeğinden bir cennet yapan, açlığının bir cehennemini
yapıyordur.
Seni daha fazla bekleyebilirim. Çünkü geldin.
Çocuk oyuncağını gösterir, yetişkin saklar.
Kendi komedyama başladığımda tek oyuncusuydum. Sonuna
geldiğimde ise tek seyircisiyim.
Sadece birkaç kişi hiçliğe varabilir. Çünkü ona giden yol
uzundur.
Kim gerçeği söylüyorsa hemen hemen hiçbir şey söylemiyordur.
Her oyuncağın bozulmaya (kırılmaya) hakkı vardır.
Sırf aradığım şeyin adını bildikleri için aradığım şeyin ne
olduğunu bildiklerini sanıyorlar.
Açık gözlerle görmüş olan yine görebilir. Ama bu kez kapalı
gözlerle.
Gözyaşı ırmağını görmüyorsun, çünkü senin gözyaşından
yoksun.
Benim için “benim..” dediklerinde hiç kimse olurum.
Bir şeyin erdemi o şeyden gelmez: Ona gider.
Kendimin ‘Ben’i benden çok çok uzaklara gitti. Artık o benim
en uzak ‘sen’idir.
Ellerimi bir zamanlar sahip olduklarım hatırına boş
tutuyorum.
Güneş geceyi aydınlatır, onu ışığa dönüştürmez.
Her şey aynılaşıyor.Ve her şey böyle bitiyor: Aynılaşarak.
Ayrılığın korkusudur hepimizi birleştiren.
Uzaklardan başka bir şey yok yakınımda.
Seçen & Çeviren : Behlül Dündar
