Duyulması gereken sesler var dünyada
Aslen İtalyan olan Porchia’nın annesi kocası ölünce 7
çocuğunu alarak ‘Bulgaria’ adlı bir gemi ile Arjantin’e göç etti. Antonia henüz
5 yaşında idi. Çocuk yaşta ailesini geçindirmek için çeşitli işlerde çalıştı:
Sepet ördü, gemide çalıştı, marangozluk yaptı.
Kardeşi ile küçük bir basımevi satın alan Porchia birkaç yıl
sonra işleri büyüttü. Bu sayede bir çok yazarla, şairle, ressamla arkadaşlık
kurmuştu. Ama hiçbiri Porchia’nın gizli bir aforizma yazarı olduğunu anlayamamıştı.
Sonunda yıllardır biriktirdiklerini bunları okuyan birkaç
arkadaşının ısrarı ile 56 yaşında Voces ( Sesler ) adı altında sınırlı sayıda
yayımladı ve entelektüel çevrelerde hayranlıkla karşılandı.
Sesler adlı bu tek kitabında insanı herşeyin merkezine
yerleştiren Porchia′nın aforizmaları derinden gelen bir söyleyişten öte, bir
çırpıntının göstergeleridir. Bir çok uğraşıdan, arkadaşlarları ile günlük
buluşmalardan sonra evine kapanıp içindeki çırpınışı tek bir cümleye döken
yalnız bir adamın çırpınan sözleri:
todo juguete tiene derecho a romperse
her oyuncağın kırılmaya (bozulmaya) hakkı vardır.
