Dün bir ülke kaybettim.
Acelem vardı.
Ve fark etmedim, unutkan bir ağaçtan
kopan bir dal misali, düştüğünü benden.
Eğer biriniz geçer de yakınınından
rastlarsa belki,
gökyüzüne karşı açık bir bavulda
ya da yazılı bir kayada
ağzı kapanmamış bir yara gibi
kim bilir belki de sarılmış haldedir
göçmenlerin battaniyelerine
veya artık işe yaramayan
kaybeden bir piyango bileti gibi
ya da çaresizlik içinde
unutulmuş Araf’ta
amaçsızca ileri atılırken ya da
çocukların sordukları sorular gibi
ya da savaşın yükselen dumanları içinde
belki de kumda yuvarlanan bir miğferde
ya da Ali Baba’nın küpü içinde çalınmış
veya tebdil-i kıyafetle bir polis
mahkumları kışkırtıp kaçan,
aklında ya da bir kadının
gülümsemeye çalışan.
veya korkmuş düşleri gibi
Amerika’nın yeni göçmenlerinin.
eğer biriniz rastlarsa,
lütfen, onu bana geri verin,
lütfen efendim, onu bana ulaştırın.
Bana gönderin hanımefendi
O benim ülkem.
Dün onu kaybettiğimde;
acelem vardı.
Çeviri: Behlül Dündar
