...ESTRAGON- Ne var ?
VLADİMİR- Pişman olalım mı, ne dersin ?
ESTRAGON- Neye ?
VLADİMİR – Şey... ( Bulmaya çalışır.) Ayrıntılara girmemiz gerekmez.
ESTRAGON – Doğduğumuza mı ?
( Vladimir kahkaha atarken elini kasığına götürerek kendini tutar. )
VLADİMİR – Artık gülmek için bile yürek gerekli.
ESTRAGON – Bir yoksunluk tabii.
VLADİMİR – Kala kala bir gülümseme kaldı. ( Yüzüne çok geniş, bıçak gibi bir gülümseme yayılır ve donar, uzunca bir süre öyle kalır, sonra birden kaybolur.) Aynı şey değil. Ne yapalım... ( Bir süre.) Gogo...
VLADİMİR – İncil’ i okudun mu ?ESTRAGON ( rahatsız edilmiş gibi ) – Yine ne var ?
ESTRAGON – İncil’ i mi? ( Düşünür.) Bir göz atmışımdır herhalde.
VLADİMİR ( şaşırmış) – Tanrısız okulda mı ?
ESTRAGON – Tanrılı mıydı, Tanrısız mıydı bilmiyorum.
VLADİMİR – Sen La Roquette İslaheviyle karıştırıyorsun okulu.
ESTRAGON – Olabilir. Kutsal-Toprak haritalarını anımsıyorum. Renkli. Çok güzel. Ölü Deniz soğuk maviydi. Ona bakınca bile dilim damağım kururdu. İşte orada geçireceğiz balayımızı, derdim kendi kendime. Yüzeceğiz . Mutlu olacağız.
VLADİMİR – Sen şair olmalıymışsın.
ESTRAGON – İdim. ( Üstündeki yırtık pırtık giysileri gösterir.)
Belli olmuyor mu?
( Sessizlik.)
VLADİMİR – Ne diyordum... Ayağın nasıl oldu ?
ESTRAGON – Şişiyor .
VLADİMİR – Tamam, buldum, şu hırsız öyküsü. Anımsıyor musun?
ESTRAGON – Hayır .
VLADİMİR – Anlatayım mı ? İster misin ?
ESTRAGON – Hayır .
VLADİMİR – Vakit geçirtir. ( Bir süre. ) İki hırsız varmış. Kurtarıcı’ yla aynı zamanda çarmıha gerilmişler. Bunlardan...
ESTRAGON – Kiminle ?
VLADİMİR – Kurtarıcı’ yla. İki hırsız. Bunlardan biri kurtulmuş, ötekiyse... ( “Kurtulmuş” kavramının karşıt anlamlısını arar.) ... cehennemlik olmuş, deniyor.
ESTRAGON – Neden kurtulmuş ?
VLADİMİR – Cehennemden .
ESTRAGON – Ben gidiyorum. ( Yerinden kıpırdamaz.)
VLADİMİR – Ama... ( Bir süre.) Nasıl oluyor da... Umarım canını sıkmıyorumdur.
ESTRAGON – Dinlemiyorum .
VLADİMİR – Nasıl oluyor da dört Havariden yalnızca biri olayları böyle veriyor ? Oysa dördü de oradaydılar – yani çok uzakta değillerdi. Ve içlerinden yalnızca biri kurtulan bir hırsızdan söz ediyor. ( Bir süre. ) Bak, ama, Gogo, arada bir iki laf etsen hiç fena olmayacak.
ESTRAGON – Dinliyorum .
VLADİMİR – Dördünden biri. Öteki üçünden ikisi bundan hiç söz etmiyor, üçüncü de ikisinin ona ana avrat düz gittiklerini söylüyor.
ESTRAGON – Kim ?
VLADİMİR – Na
sıl ?
ESTRAGON – Hiçbir şey anlamıyorum... ( Bir süre. ) Kime ana avrat düz gitmişler ?
VLADİMİR – Kurtarıcı’ ya.
ESTRAGON – Niye ?
VLADİMİR – Onları kurtarmak istemedi diye.
ESTRAGON – Cehennemden mi?
VLADİMİR – Ne münasebet canım ! ölümden
ESTRAGON – Ne olmuş , peki ?
VLADİMİR – O zaman ikisi de cehennemlik olmalı.
ESTRAGON – E ?
VLADİMİR – Ama öteki, biri kurtulmuş, diyor.
ESTRAGON – Nevar bunda ? Aynı görüşte değiller demek.
VLADİMİR – Dördü de oradaydılar. Ve içlerinden biri kurtarılmış bir hırsızdan söz ediyor. Niçin ötekilere değil de,
ona inanılıyor ?
ESTRAGON – Ki
VLADİMİR – Herkes , canım. Olayın yalnızca bu biçimi biliniyor.m inanıyor ?
ESTRAGON- İnsanların tümü hıyar zaten. ( Güçlükle ayağa kalkar, sekerek sol kulise doğru gider, durur, elini siper ederek uzaklara bakar, geri döner, sağ kulise doğru gider, uzaklara bakar. Vladimir gözleriyle onu izler, sonra gider ayakkabıyı yerden alır, içine bakar, hemen elinden atar. )
VLADİMİR – Öööö ! ( Yere tükürür. )
(Estragon sahnenin ortasına doğru gelir, fona doğru bakar. )
ESTRAGON – Çok güzel bir yer. ( Geri döner, rampa kadar yürür, seyircilere doğru bakar. ) Güleç görünümler. ( Vladimir’ e döner. ) Haydi gidelim artık.
VLADİMİR – Gidemeyiz .
ESTRAGON – Niye ?
VLADİMİR – Godot ‘yu bekliyoruz.
ESTRAGON – Doğru . ( Bir süre. ) Burası olduğundan emin misin ?
VLKADİMİR – Neresinin ?
ESTRAGON – Beklenecek yerin .
VLADİMİR – Ağacın önünde, dedi. ( Ağaca bakarlar. ) Başka ağaç var mı görünürde ?
ESTRAGON – Ne ağacı bu ?
VLADİMİR – Söğüte benziyor.
ESTRAGON – Yaprakları nerde ?
VLADİMİR – Dökülmüşler.
ESTRAGON – Gözyaşları dinmiş.
VLADİMİR – Ya da mevsim gereği böyle.
...
